Kerk van de Nazarener Zaanstad

In Johannes 14 vertelt Jezus zijn leerlingen dat hij weggaat maar dat ze niet ongerust hoeven te worden. Hij gaat een plek voor hen voorbereiden in het huis van zijn vader. Hij gaat naar zijn vader en komt hen ophalen om ze daar ook heen te brengen.
Hij vertelt hen dat hij zelf de weg naar het huis van zijn vader is. Hij leidt ons naar zijn vader. Maar hij zelf is die weg. Dat is lastig voor ons te begrijpen. Hij leidt ons op de weg maar tegelijkertijd is hij de weg. Wat we niet begrijpen schuiven we terzijde.
Dat is gevaarlijk. Want dan worden we verleid het evangelie simpel te maken. Zo simpel dat wij het wel begrijpen kunnen. Maar reageren wij dan nog wel op de voortdurende roep van God de vader? Horen we zijn stem nog wel die ons dag aan dag roept om tot Jezus te komen. Jezus, de enige weg tot de vader.
God roept ons uit liefde. Het is liefde die de kloof overbrugt tussen God en mensen. Liefde die voor ons moeilijk te bevatten is. Liefde die tot uiting komt in de kruisdood en de opstanding. Wij kunnen niet ten volle begrijpen wat dat betekent. Maar we worden wel aangemoedigd daar steeds weer naar terug te keren, erover na te denken, God te bidden om het steeds beter te doorzien. Jezus is de enige weg tot de vader. Daar willen we toch niet vanaf dwalen?