Kerk van de Nazarener Zaanstad

1 Samuel 17 vertelt een van de bekendste verhalen uit de Bijbel. Het verhaal van David en Goliath. David wordt toevallig getuige van de beledigingen aan het adres van het leger van Israël. Hij kwam om zijn oudste drie broers te bevoorraden die in het leger van Saul dienen. Saul en de soldaten zijn bevangen door angst voor Goliath. David daarentegen raakt er niet van onder de indruk. Hij neemt de beledigingen van Goliath op als smaad aan de Heer zelf. Wat denkt deze ongelovige Filistijn, dat het leger van de levende God niets waard is?
David begint erover te praten in het legerkamp. Hij is zo diep geraakt en verontwaardigd dat hij niet stoppen kan erover te praten. Dat neemt zo’n omvang aan dat ook koning Saul ervan hoort. David is aan het “campagne” voeren. Hij wil Saul en het leger ervan overtuigen dat ze niet de moed moeten laten zakken vanwege Goliath. De Heer, de levende God staat toch aan hun zij? Hij is toch degene die de strijd beslist?!
David laat zien dat hij inderdaad de gezalfde van de Heer is, de geroepene. Willen wij dat ook zijn? Dat ook in ons ‘heilige verontwaardiging’ wordt opgewekt over dingen die ingaan tegen de wil van de Heer?